Brzeziny – miasto krawców i największej kolekcji żelazek
Brzeziny to miejsce urodzenia aktora Zbigniewa Zamachowskiego, autorki książek dla dzieci Marii Buyno-Arctowej oraz pisarkiEwy Mai Maćkowiak. Miejsce, które nazywali swoim domem dziś pełni funkcję Muzeum Regionalnego w Brzezinach.
Muzeum Regionalne w Brzezinach powstało w 1972 r. z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Brzezińskiej. Członkowie Towarzystwa gromadzili eksponaty i dokumenty historyczne będące zalążkiem muzealnych zbiorów, które następnie prezentowane były w pomieszczeniach po byłym przedszkolu. Niemal dziesięć lat później muzeum przeniosło się do zaadaptowanych pomieszczeń neogotyckiego pałacyku myśliwskiego z początku XX w.
Zachwycający pałacyk
Siedziba muzeum uważana jest za najciekawszy budynek niesakralny w Brzezinach. Pałacyk postawiono w miejscu starego drewnianego dworu, który należał do sławnej rodziny Buynów i był miejscem urodzenia pisarki Marii Buyno-Arctowej oraz jej brata Adama, współtowarzysza Józefa Piłsudskiego we władzach naczelnych PPS. Buynowie w 1899 r. sprzedali dworek architektowi Karolowi Kleiberowi, który w 1903 r. całkowicie przebudował go na pałacyk myśliwski. W okresie międzywojennym, po sprzedaniu przez Kleibera posiadłości, w budynku mieściła się Brzezińska Kasa Chorych, a podczas okupacji miała tu siedzibę organizacja Hitlerjungend. Po wyzwoleniu przez krótki czas funkcjonował w pałacyku Hufiec ZHP, następnie, do połowy lat siedemdziesiątych, budynek przeznaczono na mieszkania lokatorskie, w których mieszkali m.in. pisarka Ewa Maja Maćkowiak i aktor Zbigniew Zamachowski. W latach 70. XX w. władze miasta wykupiły obiekt od ostatniej właścicielki i przeprowadziły gruntowny remont. Pałacyk został uchroniony przed całkowitym zniszczeniem, ale jednocześnie pozbawiono go wielu cennych detali architektonicznych. Niepowtarzalny urok budowli z czerwonej cegły nadają pieczołowicie opracowane i szczęśliwie zachowane detale architektoniczne: ozdobione blankami wieżyczki stanowiące zwieńczenie piętrowych ryzalitów i wieży, przypominające gotyckie przypory pilastry rozdzielające zwieńczone łukami okna, arkadkowy fryz oraz okulusy na wieży. W ostatnich dziesięciu latach obiekt przeszedł kapitalny remont wnętrz, odrestaurowano elewację i zagospodarowano muzealny ogród.
Miasto krawców
Pod koniec XIX w. Brzeziny słynęły z produkcji konfekcji męskiej. Ubrania dla panów trafiały na rynki carskiej Rosji oraz do francuskich i angielskich kolonii. W okresie po II wojnie światowej produkcję zdominowało szycie konfekcji damskiej. Nic zatem dziwnego, że szczególne miejsce w kolekcji muzealnej zajmują zabytki związane z tradycyjnym rzemiosłem, jakim w Brzezinach było krawiectwo. Prezentowane są liczne egzemplarze maszyn do szycia z XIX i początków XX w. oraz dawne żelazka krawieckie: blokowe, węglowe z kominem i bez, na duszę, mosiężne i żeliwne, gazowe, na paliwo płynne, elektrycznych z użyciem miki i spirali. To największa w Polsce kolekcja żelazek. Obok nich zobaczymy także nożyce krawieckie i prasulce– małe poduszeczki służące do prasowania zakrzywionych lub trudniej dostępnych szwów. Wystawa opowiada legendy o dawnych Brzezinach – „Małym Krakowie” i daje odpowiedź na pytanie, dlaczego brzezińskie probostwo było godną posadą dla najwybitniejszego pisarza polskiego renesansu: Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Odwiedzający muzeum zobaczą również przykład saloniku mieszczańskiego z przełomu XIX i XX w. z pięknymi meblami: empirowym biurkiem, kanapą w stylu chippendale i biedermeierowskim fotelem. Częścią wystawy stałej jest przestrzeń poświęcona lokalnym tradycjom ludowym. Zwiedzający mogą oglądać elementy stroju ludowego (m.in. koszule, czepce, gorsety, buty, chusty, biżuterię) i proste narzędzia rolnicze.
Oprócz wystaw stałych i czasowych w muzeum organizowane są warsztaty artystyczne i imprezy okolicznościowe. A ponadto w muzeum odbywają się koncerty plenerowe, jarmarki, pikniki i seanse kina letniego.
Emilia Antosz
Zostaw komentarz