Z kart historii – Technikum Włókiennicze w Zgierzu (cz.1)
Gdy mówimy o historii włókiennictwa w Zgierzu, trudno nie wspomnieć o roli kształcenia dla potrzeb przedsiębiorstw włókienniczych. Po drugiej wojnie światowej Zgierz stał się ważnym centrum edukacji i doskonalenia umiejętności polskich włókienników.
Od 1821 roku do II wojny światowej zgierscy przedsiębiorcy we własnym zakresie przyuczali przyjmowanych pracowników do zawodu. Trzon kadry kierowniczej opierał się na przybyszach spoza granic Polski. Okres II wojny światowej to czas dewastacji i stagnacji rozwoju zgierskiego włókiennictwa, utraty wielu wartościowych maszyn i urządzeń wywiezionych przez okupanta. Od pierwszych chwil wolności zabezpieczano park maszynowy i podejmowano działania zmierzające do uruchomienia produkcji. Poważnym problemem stał się brak wykwalifikowanej kadry technicznej. Już w lutym 1946 roku Zgierskie Zjednoczenie Przemysłu Wełnianego wystąpiło do Ministerstwa Przemysłu z wnioskiem o utworzenie w Zgierzu szkoły włókienniczej. 26 czerwca 1946 roku decyzją Ministerstwa powołano Szkołę Przemysłu Wełnianego. Dyrektorem Szkoły został Michał Leszczyński. Uroczyste rozpoczęcie roku odbyło się 1 września w lokalu Szkoły Podstawowej nr 4. W nowo uruchomionej placówce na kierunku tkackim i przędzalniczym rozpoczęło naukę 102 uczniów. Aby zapewnić praktyczną naukę tkactwa, dla potrzeb szkoły przekazano obiekt po dawnej fabryce Lana przy ulicy Łódzkiej 12. „Przędzalnikom” udostępniły swój park maszynowy Zakłady im. J. Dąbrowskiego. Ministerstwo Przemysłu i Handlu w lipcu 1947 roku podjęło decyzję o zaliczeniu Szkoły Przemysłu Wełnianego do typu szkół gimnazjalnych i zmianie nazwy na Gimnazjum Przemysłowe Państwowych Zakładów Przemysłowych w Zgierzu. W gimnazjum kształcili się nie tylko zgierzanie. Wielu uczniów pochodziło z okolicznych wsi i miast. W roku szkolnym 1947/1948 w zgierskim gimnazjum, w ramach pomocy dla Jugosławii, kształciło się także 38 mieszkańców tamtego kraju.
Pierwsza grupa absolwentów opuściła mury gimnazjum w 1949 roku. W tym też roku szkoła przeszła pod nadzór Dyrekcji Okręgu Szkolnictwa Zawodowego w Łodzi, a dwa lata później pod Centralny Zarząd Szkolenia Zawodowego Ministerstwa Przemysłu Lekkiego.
Poziom i wyniki nauczania osiągane przez uczniów gimnazjum w ocenie nadzorujących były na tyle wysokie, że 1 października 1952 roku szkoła otrzymała nazwę Technikum Włókiennicze Przemysłu Lekkiego, a jej absolwenci prawo do tytułu technika. Kolejne zmiany nastąpiły w roku szkolnym 1955/1956, kiedy to uruchomiono unikalną w skali kraju specjalność włókienniczą – przędzalnictwo czesankowe wełny. Technikum dostało od Zakładów im. J. Dąbrowskiego przędzalnię zgrzebną, którą po modernizacji dostosowano do potrzeb kształcenia w nowej specjalności.
Z okazji dziesięciolecia popularnego „Włókiennika”, odbył się I Zjazd Absolwentów. Swoje święto obchodziło 205 przędzalników i 249 tkaczy wykształconych w Zgierzu i pracujących na rzecz przedsiębiorstw zlokalizowanych w Zgierzu, Kaliszu, Aleksandrowie Łódzkim, Ozorkowie, Złocieńcu, Sosnowcu i innych miastach na terenie kraju. W roku szkolnym 1956/1957 uruchomiono trzyletnią Zasadniczą Szkołę Zawodową o specjalności przędzalnictwo i tkactwo. Warto wspomnieć, że w 1956 roku szkoły zawodowe przejęte zostały przez Ministerstwo Oświaty, przez co zgierskie Technikum znalazło się pod kuratelą Kuratorium Okręgu Szkolnego Łódzkiego. Rok później szkoła otrzymała nową nazwę – Technikum Włókiennicze w Zgierzu. Bardzo ważnym momentem w historii jest przeniesienie szkoły z lokalu Liceum Ogólnokształcącego im. Staszica przy placu Kilińskiego do gmachu przy ul. Sokołowskiej 2. Wówczas to sąsiednie skrzydło budynku zajęte było przez Technikum Chemiczne. Wraz z modernizacją starych przedsiębiorstw oraz budową nowych zakładów, takich jak na przykład przędzalnia w Zawierciu Merinotex i Ekana w Toruniu rosło zapotrzebowanie na wykształconą, średnią kadrę techniczną.
Rok szkolny 1960/1961 stał się okazją do uroczystych obchodów piętnastolecia „Włókiennika”. Odbył się II Zjazd Absolwentów oraz przekazanie szkole sztandaru ufundowanego przez przedsiębiorstwa włókiennicze. Uruchomiono także nową specjalność włókienniczą – przędzalnictwo zgrzebne wełny. Kolejny III Zjazd Absolwentów odbył się w 1971 na 25-lecie szkoły. Przy tej okazji doszło do podpisania aktu erekcyjnego budowy nowego internatu przy ul. Łódzkiej 69 a, który oddano do użytku młodzieży w 1972 roku. Na ten moment z niecierpliwością czekali zamiejscowi uczniowie rozlokowani w nieprzystosowanych do ich potrzeb budynkach przy ulicach Łódzkiej, 17 stycznia (obecnie Długa) i Komuny Paryskiej (obecnie ks. Rembowskiego). W salach dominowały łóżka piętrowe, a żeby zjeść posiłek, trzeba było przemieścić się do stołówki przy ulicy Sokołowskiej. Możemy sobie jedynie wyobrażać, ile czasu tego typu wędrówki zabierały uczniom.
dr Kazimierz Kubiak
Fot: Biuletyn okolicznościowy z okazji 50-lecia Technikum Włókienniczego, Zgierz 1996
Zostaw komentarz